6 Şubat 2016 Cumartesi

Neden Fotoğraf Çekeriz ?

Neden fotoğraf çekeriz ki ?
Bana kalırsa fotoğraf çekmek gördüğümüz ve unutulmasını istediğimiz bir anı ölümsüzleştirme çabası. Çünkü ölümlü olduğumuzu ve bir gün öleceğimizi biliyoruz. Bence yaptığımız sevdiklerimizi, güzel gördüklerimizi, güzel anılarımızı ölümsüzleştirme çabası. İlk fotoğrafı çeken kişi bu icadına neden ihtiyaç duymuş olabilir diye düşünüyorum. 8 saat sürmüş fotoğrafı elde etmesi ve kötü bir görüntü. Çektiği yer evinin penceresinden bir kesit. Fotoğrafın nasıl çekildiğini tahmin edebiliyoruz ama neden çekildiği hakkında pek bilgi  yok elimizde. Mucit diyoruz geçiyoruz. Bence taa o zaman anlamıştı insanın ihtiyacını. Güzel anları paylaşma isteğimizi. Kalıcı olma isteğimizi. İlkel çağlardan beri duvara çizilen resimler daha sonra usta ressamlara yaptırılan portreler hep bunlar kalıcı olma çabası değil mi ? İmparatorların heykelleri portreleri resimleri ve son zamanlardakilerin fotoğrafları olmasa nereden bilebilirdik onların simalarını. İnsanlar unutur zamanla gözünün görmediğini.. Bütün bu unutmalara karşı elimizdeki tek silah fotoğraf.. Bu sebeple değil midir ki bir zamanlar insanların ölen yakınlarıyla birlikte, en güzel giysilerini ölülerine giydirerek      o anı elde etmeye, ölümsüzleştirmeye çalışması.. Güzel anlarımızı, güzel günlerimizi, hayatımızın anlamlı karelerini unutulmamasını sağlayan kareler çekiyoruz. O yüzden duygulanırız çok kızdığımız bir arkadaşımızla çektirdiğimiz fotoğrafımızı gördüğümüzde bile. Çünkü fotoğraflar güzel anlarda çekilir. O fotoğrafa her bakıldığında o an hatırlanır.
Gerçi bazı kötü anların fotoğrafları da var gazetecilerin veya belgeselcilerin çektikleri. Onlarda duygulandırır o kötü günleri hatırlatır. Unutmaya çalıştığımız o insanlık utançlarını vurur yüzümüze. Üstünün kapatılmasını engeller. O zamana tanıklık yapar..Onun sayesinde uzaklardan bile olanlara şahitlik edebiliriz. Yapıldığında yapılanların doğurduğu sonuçları ibret karesi olarak bize gösterir o fotoğraflar. Hala Hitler dönemindeki katliamlardan kalan fotoğraflara bakıldığında hepimizin içi  ürperir. O kanıtlar olmasaydı bu kadar etkilenebilirmiydik. Etkilenmeyi bırakın bence böyle bir vahşetin olabileceğine bile inanamazdık. Fotoğraf sayesinde zamansızlığı sağlayabiliyoruz.
En basitinden kendimden bir örnek vereyim size ; benim babam ben bir yaşındayken vefat etmiş. Haliyle hatırlamıyorum. Fotoğraflar olmasa hiç bilemeyecektim beni dünyaya getiren babamın çehresini. Gülüşünü boyunu posunu ifadesini fotoğraf olmasaydı hiç olmayacaktı zihnimde babama dair bir siluet. Evet bedenler ölüyor ama fotoğraflar sayesinde simalarımız ve anılarımız yaşıyor. Atalarımızı, geçmişimizi yakınımıza taşıyor.. Cebimizde oluyor özlediğimizde bakabildiklerimiz..
Şimdi teknoloji ve akıbetinde iletişim de gelişti. Facebook instagram vb. sayesinde devamlı etkileşim halindeyiz. Ve hala fotoğraflar hayatımızın vazgeçilmezleri. Çünkü dünya o kadar hızlı akıyor ki sürekli yeni yerlere gidiyoruz yeni insanlarla tanışıyoruz. Anılarımız da artıyor haliyle  ve fotoğrafa daha çok ihtiyaç duyuyoruz unutmak istemediklerimiz arttığı için. Çevrelerimiz oluyor ama onları göremiyoruz uzun zaman boyunca hallerimizi yaşadıklarımızı anılarımızı anlatmak için fotoğraf gibisi var mı ? Eskiden pahalıydı fotoğraf çekmek çekilmek. Fotoğrafa erişmek zordu. Şimdi öyle mi ? Cebimizde fotoğraf makinemiz hatta fotoğrafla oynayabilme imkanı ve de anında paylaşabilme. Her anımızda fotoğrafı neredeyse maliyetsiz bir şekilde çekip kullanıyoruz. Uzaklardaki ailemize sevgilimize hoşumuza giden bir yeri görüntüyü veya anı fotoğrafa dönüştürüp gönderebiliyoruz. Gülüşlerimiz umutlarımız heyecanlarımız oluyor içerisinde.
Birde tabiki de hiç göremediklerimizi görebilme imkanı sağlıyor bize. Uzakları yakınlara taşıma imkanı. Afrika da bir gün batımını oraya hiç gitmeden görme imkanımız fotoğraf. Veya hiç göremeyeceğimiz hayvanları. Hatta yakın zamanda nesli tükenenleri bile görebiliyoruz. Güzel bir gün batımını 100 yılda bir olan bir doğa olayını görebilmemizi sağlayan bir çok gözün bir çok yerden çektiği fotoğraflarla neredeyse bizzat görmüş kadar oluyoruz. Fotoğraf bizim bugünü yarına taşımamıza uzağı yakın yapmamıza olanak sağlayan vazgeçilmez bir araç bence..

Güzel anlar biriktirmeniz dileğiyle....